وَ ما تِلكَ بِيَمينِكَ يا مُوسىٰ. قالَ هِيَ عَصايَ أَتَوَكَّأُ عَلَيها وَ أَهُشُّ بِها عَلىٰ غَنَمي وَ لِيَ فيها مَآرِبُ أُخرىٰ. قالَ أَلقِها يا مُوسىٰ. فَأَلقاها فَإِذا هِيَ حَيَّةٌ تَسعىٰ. قالَ خُذها وَ لاتَخَف سَنُعيدُها سيرَتَهَا الْأُولىٰ: و چيست آن‌چه به دست راست توست، اى موسى‌؟ گفت: اين چوب‌دست من است. بر آن تكيه كنم و با آن بر گوسپندان‌ام برگ از درخت ريزم. در آن نيازهاى ديگرى‌ام نيز هست. گفت: بيفكن‌اش، اى موسى! پس بيفكند. ناگهان مارى شد كه مى‌شتافت. گفت: آن را برگير و مترس. او را بر سان نخست‌اش بازگردانيم (طه: ۱۷-۲۱، برگردان: ابوالقاسم امامی).