جستجو
ورود کاربران
لیست سری جلسه ها
عنوان سری جلسه تاریخ شروع توضیحات (کوتاه) لینک سری جلسه
رسالهٔ عملیّه (۵) 1403-02-15 دورهٔ پنجم رسالهٔ عملیّه مشاهده (1)
رسالۀ عملیّه (۴) 1402-06-18 دورۀ چهارم رسالۀ عملیّه مشاهده (31)
مخاطبه با قرآن (رمضان ۱۴۰۲ شمسی) 1402-01-03 مخاطبه با قرآن مشاهده (30)
حکمت نامتناهی 1400-09-01 جست‌وجو و نگرانی لایزال انسان در دیالوگ با آفاق بی‌کران مشاهده (101)
رسالهٔ عملیّه (۳) 1400-03-15 دورهٔ سوم رسالهٔ عملیّه مشاهده (108)
نگارش برای عمل 1400-01-28 دورهٔ چهارم «نگارش به مثابهٔ تأدیب و سلوک دینی» مشاهده (6)
نگارش به مثابهٔ سلوک (۳) 1400-01-24 دورهٔ سوم «نگارش به مثابهٔ سلوک و تأدیب دینی» مشاهده (36)
خانۀ پدری 1399-05-10 جمعه‌ها صبح - مواجهه با حکمت‌های نهج‌البلاغه مشاهده (150)
رسالۀ عملیّه (۲) 1398-10-07 دورۀ دوم رسالۀ عملیّه مشاهده (94)
زندگی به مثابهٔ نگارش 1398-08-14 دورهٔ دوم «نگارش به مثابهٔ سلوک و تأدیب دینی» مشاهده (11)
رسالهٔ عملیّه (۱) 1396-02-13 دورهٔ یکم رسالهٔ عملیّه مشاهده (71)
قهر و آشتی با دین 1395-08-16 در حلقه های "قهر و آشتی با دین" به دنبال مشاهده (0)
نگارش به مثابهٔ سلوک (۱) 1394-08-05 آیا نوشتن، عملی است خنثی که فقط به خدمت ثبت مشاهده (170)
علّامه ۹۱ 1391-10-26 علامه 91 جلسات کاملام ناباورانه ای بود که شکل گرفت مشاهده (0)
عنوان : رسالهٔ عملیّه (۵)
تاریخ شروع : 1403-02-15

توضیحات : دورهٔ پنجم رسالهٔ عملیّه

عنوان : رسالۀ عملیّه (۴)
تاریخ شروع : 1402-06-18

توضیحات : دورۀ چهارم رسالۀ عملیّه

عنوان : مخاطبه با قرآن (رمضان ۱۴۰۲ شمسی)
تاریخ شروع : 1402-01-03

توضیحات : مخاطبه با قرآن

عنوان : حکمت نامتناهی
تاریخ شروع : 1400-09-01

توضیحات : جست‌وجو و نگرانی لایزال انسان در دیالوگ با آفاق بی‌کران اندیشه

عنوان : رسالهٔ عملیّه (۳)
تاریخ شروع : 1400-03-15

توضیحات : دورهٔ سوم رسالهٔ عملیّه

عنوان : نگارش برای عمل
تاریخ شروع : 1400-01-28

توضیحات : دورهٔ چهارم «نگارش به مثابهٔ تأدیب و سلوک دینی»

عنوان : نگارش به مثابهٔ سلوک (۳)
تاریخ شروع : 1400-01-24

توضیحات : دورهٔ سوم «نگارش به مثابهٔ سلوک و تأدیب دینی»

عنوان : خانۀ پدری
تاریخ شروع : 1399-05-10

توضیحات : جمعه‌ها صبح - مواجهه با حکمت‌های نهج‌البلاغه

عنوان : رسالۀ عملیّه (۲)
تاریخ شروع : 1398-10-07

توضیحات : دورۀ دوم رسالۀ عملیّه

عنوان : زندگی به مثابهٔ نگارش
تاریخ شروع : 1398-08-14

توضیحات : دورهٔ دوم «نگارش به مثابهٔ سلوک و تأدیب دینی»

عنوان : رسالهٔ عملیّه (۱)
تاریخ شروع : 1396-02-13

توضیحات : دورهٔ یکم رسالهٔ عملیّه

عنوان : قهر و آشتی با دین
تاریخ شروع : 1395-08-16

توضیحات : در حلقه های "قهر و آشتی با دین" به دنبال چیستیم؟ دیانت در جامعه ما در سال های اخیر بیش از هر زمانی در معرض انتخاب قرار گرفته و بیش از هر دوره با حب و بغض های افراطی ، هیجانی و شدید مواجه شده است . امواج افراطی در پذیرش یا رد دیانت، بسیاری از عرصه فکری نسل های گوناگون را در نوردیده و کمتر فضایی از تاثیر این رویارویی برکنار مانده است. اگرچه رسمیت حکومتی که مدعای آن دینی بودن است بر این واقعه تاثیر بسیاری گذاشته اما سیطره فکری و فرهنگی دین در جامعه ایرانی عامل قویتری در این عرصه بوده است و این سیطره در دوران جدید با ابزارهای مدرن رسانه ای و البته به مدد قدرت حکومت، توانسته به موقعیتی بی نظیر دست یابد که شاید در طول تاریخ ایران بی نظیر بوده است. مجموعه این شرایط سبب شده که بیش از هر زمانی دیانت در معرض قهر و آشتی ، حب و بغض و دوستی و دشمنی قرار گیرد . اما چنین وضعیتی به جای آنکه به تعمق و تدبر در دین و شناخت اعماق پنهان و ناشناخته آن در زندگی عینی منجر شود ، به عاملی برای سطحی نگری و بی توجهی بیشتر در نگاه به دین تبدیل شده است . چنین سطحی نگری هم در نگاه مدافعین و هم در دیدگاه مخالفین دین کاملا مشهود و روشن است . چه آنها که سنگ دین را به سینه میزنند و چه کسانی که همت آنان عبور از دین است ، ترجیح میدهند که هر آنچه که سیطره فرهنگی و فکری و سیاسی جامعه به عنوان دین عرضه میکند را موضوع حب و بغض خود قرار دهند و با فراهم کردن یک هدف راحت و آشکار و بدون تامل، به راحتی و سهولت به انتهای دین دوستی و یا دین ستیزی خود برسند و هواداران و مریدان و شاگردان خود را راضی و خشنود کنند. در این میان مدافعین رسم دینی جامعه، دینی را به نمایش میگذارند که "انگاره هایی الاهی به نظر میآید و معمولا خود را غیر قابل بحث" نشان میدهد و آنچه که در نظر مخالفان ،ساده ترین کارآیی هایش را برای غالب جامعه از دست داده، همچنان تمامی همت آنان را به خود اختصاص میدهد. اما در نگاه مخالفین دین ورزی، همین نوع دیانت ، بهترین حریف برای ضربه فنی شدن در میدان بحث های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و فلسفی است. و برای اهل بحث، لذت فلسفی فوق العاده ای روی میدهد تا از این دین عبور کنند و آنرا برای بار چندم و چندم بر خاک بمالند. اما در زندگی واقعی انسان های این مرز و بوم و در میان دغدغه های سال و ماه مردمان وضعیت به گونه دیگری است . در عرصه زندگی واقعی نه آن دینداران نگاهی به دین در عرصه زندگی دارند و نه این بی دینان در الحاد خود چندان استوار و عمیق هستند. در نگاه عمیق تر و معرفت شناسانه تر، از دینی که نه بصورت سیاسی یا آموزه های مرسوم، بلکه بصورت وجودی میشناسیم، آنچه باقی مانده یا ته نشین شده است مواضع نهان، اندیشه های باطنی یا تاویلهای وجودی است که زنده و جان دارند. این ستونهای نهانی خود را در بزنگاهها، گردنه ها یا نقاط عطفِ "ترس و امید " یا "آرامش و آشوب" یا "تصمیم و انتخاب" یا "حقیقت و توهم" یا " انقلابات درونی" زنده و کارآ عرضه می دارند. اما این حقیقت معرفت شناسانه چنان عمیق و غیر قابل وصول است است که اغلب حتی برای ردگیری آن وقتشان را " هدر" هم نمیدهند. به این ترتیب، آنچه می تواند دردی دوا کند " قهر و آشتی با زندگی عمیق و ناخودآگاه دینی " است نه " قهر و آشتی با دین رسمی و فلسفی "پس نیازمند یک گفتگوی سخت یا چالشی با مخاطب هستیم تا به این بزنگاهها یا گردنه ها نزدیک شویم. چنین گفتگویی با خویشتن حقیقی، ما را به اعماق زندگی و اندیشه خود میبرد تا بدانیم که " چگونه میخواهیم زندگی کنیم ؟" و " چه بخشی از افکار و اعمال خود را به راستی انتخاب کرده ایم؟"و " چه لایه هایی از خود را باید کنار بگذاریم؟" و کدام دین را میپذیریم و یا کنار میگذاریم؟" و "خود دروغین ما کدام است ؟" و " چرا بیگانه از خویشتن هستیم؟" و " چگونه به خویشتن واقعی خود بازگشت کنیم ؟" و " چه رد پایی از زندگی دینی رسمی و رایج جامعه برجا مانده است؟" و " انتخاب ما نسبت به این دیانت رسمی و هر نوع دیانت دیگر چیست؟" برای رسیدن به این هدف عمیق و سخت، نیازمند ریختن بی پرده خویشتن در عرصه گفتگو هستیم. اگر مصاحبه شونده و مصاحبه کننده به نقطه ای برسند که خود را بی محابا در یک تعامل چالشی در معرض نمایش بگذارند، آن هنگام است که این جلسه برای ایشان آینه ای خواهد بود که میتوانند از "دیدن خود" سیراب شوند و با دست خویش عمیقترین لایه های وجودیِ خود را بشکافند و ببینند. آن رویدادی که در این جلسات به دنبال آن میگردیم "دیدن خود" است . و حتی اگر به اندکی از آن نایل شویم موفقیت بزرگی کسب کرده ایم. و اگر در سطحی دیگر به این گزارهی هزار تکرار دینی توجه کنیم که "هرکس خود را بشناسد خدا را خواهد شناخت " تمام عمل ما در سیر این جلسات "مواجهه و مصاحبه با همه دین" بوده است. لازم به ذکر است که مصاحبه کننده های این حلقه ، خود در عرصه دینورزی بدون موضع نیستند...

عنوان : نگارش به مثابهٔ سلوک (۱)
تاریخ شروع : 1394-08-05

توضیحات : آیا نوشتن، عملی است خنثی که فقط به خدمت ثبت اندیشه‌ها و احساس‌های نویسنده درمی‌آید یا آن که خودش فی‌نفسه راه‌برِ خلّاقیّت، خودکاوی و درون‌نگری است و از این امکان برخوردار است که شکوفایی لایه‌های عمیق‌تر وجود ما را موجب شود؟ می‌توان گامی دیگر به جلو برداشت و پرسید آیا نگارش قابلیّت آن را دارد که هم‌چون سفر، زیارت، مراقبه، کوزه‌گری، ریاضت و...، محمل سلوک قرار گیرد؟

عنوان : علّامه ۹۱
تاریخ شروع : 1391-10-26

توضیحات : علامه 91 جلسات کاملام ناباورانه ای بود که شکل گرفت .. مثلا پروژه سایت علامه بود ولی سر سفره علامه غذاهایی بود که اصلا نمیدانستیم این غذاها هم در عالم هست .. و هر جلسه شگفتانگیز تر از جلسه قبل عرضه میشد .. در کل دوسال و نیم طول کشید و به مرور که از قدرت و تاثیرش کم میشد (و نمی فهمیدیم چرا و چطور؟!) از اعضای اصلی هم کم میشد. تا جایی که دیدیم (البته دیدند، چون من هم نبودم) دیگر جلسات فایده ندارد و علامه 91 پروندهاش بسته شد. مقدمه تقریبا ده سال بود که در باشگاه اندیشه تلاش کرده بودیم سایتی برای علامه راه اندازی کنیم. پروژهی تاسیس و راه اندازی یک سایت اینترنتی برای علامه طباطبایی به عنوان مرجعی که در دسترس دوستداران، علاقهمندان و پژوهشگران قرار بگیرد. و این تلاش ده ساله همواره ناکام مانده بود. در سال ۱۳۹۱ مهمتر از اینکه این کار به انجام برسد این سوال بود که چرا راهاندازی چنین سایتی باید این همه نشدنی باشد؟! علامه طباطبایی همواره پردههایی را عرضه میکرد که خود را بزرگتر از تعریف ما نشان میداد. از یک سو دانشمندی بود با چندین کتاب چاپ شدهی قابل مراجعه. از یک سو تنوع زیادی در شاگردانش وجود داشت. از یک سو نمیشد خاطرات شفاهی را در رابطه با او نادیده گرفت و بیاعتنا عبور کرد. گاهی گفتهها و خاطرات شفاهی دریچههای غریبی از او را عرضه میکرد. رابطه او و قرار گیری او در خیل شاگردان سیدعلیقاضی، مردی که حوزه نجف با اصرار او را نادیده میگرفت و گویا همچنان این اصرار به قوت خود باقی است. از سویی طباطبایی هیچگاه از حوزه علمیه خارج نمیشود، و نه از کسوت روحانیت! گاهی در پژوهشها به عرض و طول یک مکتب گسترش پیدا میکرد و گاهی در گوشهی یک اتاق کوچک و قدیمی به عنوان دانشمندی که صدسال دیگر میتوان وی را شناخت. حاصل کلام اینکه علامه طباطبایی دائما پردههای نمایش را عوض میکرد. و دائما خود را فراتر از ما و پژوهشمان نشان میداد. سال 1391 به وضوح میشد حس کرد که او حتی سی سال پس از مرگش یک «اجرا» است، پرفورمنسی که باید به نظارهاش نشست. باید فرصت داد تا او نمایشش را اجرا کند. او خود را دستنیافتنی نشان میداد و از پژوهندهاش «تسلیم» را طلب میکرد. پس اجازه دادیم تا در آن سال، سال ۱۳۹۱، او به اجرا در بیاید! با این سوال که اگر علامه طباطبایی سال ۱۳۹۱ حضور داشت چگونه میاندیشید؟ چه میگفت؟ چه میکرد؟ پس به جای علامه در "خوانش مکتوب یا تاریخی و یا کتابی او" ، "میراث ماندگار علامه و مدرسه فکری و سلوکی او" به "میدانی زنده و فعال از پرسشگران" دعوت شد تا شعلههای معرفت و پرسش و خوانش برافروخته گردد و شد آنچه به نام علامه سید محمد حسین طباطبائی "میباید میشد...". جلسات بدون فکر قبلی، بدون برنامهی قبلی آغاز میشد تا ببینیم علامهی سال 91 چیزی برای گفتن دارد یا خیر.

کپی بخش یا کل هر کدام از مطالب این سایت تنها با کسب مجوز مکتوب امکان پذیر است.
با ما در شبکه های اجتماعی