درکنار تمام آنچه که در مدیریت زمان و مواجهه با آن مطرح است؛ امردیگری در مورد زمان بسیار اهمیت دارد. گاهی زمان همچون یک نابودگر است که تمام برنامه و تسلط انسان را تخریب کرده و چنان سرگردانی و احساس ضعفی در انسان ایجاد می‌کند که هیچ چیز توان مقابله با آن را ندارد. درواقع در این موارد تنها بعد زمان و زمانی بودن امور است که این چنین نابودگر می‌شود و البته با مخلوط شدن با مقدمات و عوامل دیگری که امکان چنین اثری را به بعد زمان می‌دهند. در جلسه این هفته بنا داریم روایت تجربه زیسته‌ای را در این رابطه بشنویم. روایتگر من هستم و تجربه خودم را در این مواجهه و آن مقدار که توانستم از نابودگر گذر کنم و آنچه نتوانستم و هرچه که در این رابطه وجود دارد را بیان خواهم کرد. هرچه بیان می‌کنم روایت یک تجربه زیسته است و نه چیز دیگر، اگرچه در مواردی تجربه مشاهده حالات دیگران است و در حین روایت، مشاهداتم از دیگران را تا حدی بیان می‌کنم ولی تنها مشاهداتی بیان می‌شود که برایم آنقدر نزدیک بود که مانند تجربه خودم بوده و با تمام وجود شاهد آن بودم و با تاسف نابود شدن روح و روان دیگران را در اثر مسائل زمانی می‌دیدم یا اکنون شاهد آن هستم. بیان این موارد از یک سو به دلیل تجربه نزدیک خودم هست و از سوی دیگر برای اینکه دیگران هم بتوانند تجربه‌های نزدیک به خودشان را پیدا کنند.
چند تذکر:
۱- آنچه در این روایت انجام می‌شود مرحله‌ای کامل‌تری از رفاقت و اشتراک روحی و مذاکره وجودی است و اینکه چگونه از این روش مشارکتی و مذاکره‌ای می‌توان به نتایج ارزشمندی دست یافت. دوستانی که در حلقه نگارش به مثابه سلوک سابقه دارند با این روش -به صورتی دیگر- آشنا هستند و در ابتدای رساله عملیه ۵ گفته شد که از این روش می‌توان برای عملی کردن راهنمائی‌های رساله‌ای بهره برد و البته تا کنون کسی برای این امر داوطلب نبوده است.
۲- دوستان سعی کنند که مشارکت در گفتگو داشته باشند.
۳- با توجه به تکلیف این جلسه لازم است که دوستان با تمرکز کافی در جلسه شرکت کرده و برداشت کافی برای نوشتن تکلیف داشته باشند.
- تکلیف جلسه ۲۸: برداشت خود را از این جلسه به صورت کامل توضیح دهید.
