كلا نمد هؤلاء وهؤلاء من عطاء ربك وما كان عطاء ربك محظورا
كائنات هيچ اكراه و فشارى براى انسان ايجاد نمى كنند، مگر در جهت هدف و زندگى و جهانى كه خودش انتخاب كرده است. در هر مسيرى كه باشيم و هر هدفى انتخاب كنيم، كمك و عطاء خداوندى و تمام تدبير و مهندسى كائنات با انتخابهايمان همراستا است.
عالم ذر زمانى قبل از اين زمان نيست؛ بلكه كنه و عمق وجود انسان و كائنات است و همين الان و هر لحظه، انسان در حال انتخاب است. در اين جهان انتخاب بنيادين در وجود انسان شكل مى گيرد و انتخاب هاى متوالى بعدى رخ ميدهد.
اين زندگى روزمره ست كه گاهى در مقابل انتخابهاى انسان قرار مى گيرد، درحاليكه جهان و كائنات و عالم هستى در اين تدبير هستند كه انتخاب بنيادين انسان به منصه ى ظهور برسد. اين انتخاب بنيادين هميشه مثبت است، مگر در افراد خاصى كه به شقاوت مى رسند. انتخابهاى اهل بيت (ع) هم بينظير است، اما بقيه انسانها در اين جهان، بين انتخابهاى مثبت بنيادينى كه كرده اند و زندگى روزمره و بى ارادگى و بى همتى و بى تصميمى گرفتارند.
اينجا جهان به امداد انسان مى آيد؛ همچون گروه امدادى كه به كمك غريق مى آيد. ما غرق در دنياى روزمره ايم و جهان امدادگرى ست كه كمك مى كند تا آنجايى كه ممكن است امدادجو رو نجات بدهد، در حاليكه امدادجو به دنبال اين است كه اين كمك رو نپذيرد و خود رو فريب دهد.
كافى ست با اين سير جهانى اندكى همراه باشيم، نيازى نيست زندگى عادى و لذتها را متوقف كنيم، كافى ست در كنار اين دور زندگى روزمره، اندكى خودمان را با اين رودخانه هماهنگ كنيم؛ مانند كسى كه در آب خروشانى قرار گرفته و اين رود زلال هم او را مى نوشاند و سيراب مى كند و هم به سمت سرمنزل مقصود مى برد. اگر ما اندكى با اين رود خروشان همراه شويم و طورى دست و پاى زياد نزنيم كه در آن (زندگى روزمره) فر رويم، اين رود خروشان ما را حتما به سرمنزل مقصود؛ به سمت درياى توحيد خواهد رساند.
گرچه به سمت قله هاى كمالى كه اوليا و انبيا رفتند نمى برد اما چندان هم از آن دور نيست. پس اگر چنان دست و پا زدى كه آب اسباب فرو رفتن شد، مقصر فقط خودت هستى!