مخاطبه با قرآن (١٣)
‎لَا يَسْتَوِي الْقَاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ غَيْرُ أُولِي الضَّرَرِ وَالْمُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ ۚ فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِينَ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ عَلَى الْقَاعِدِينَ دَرَجَةً ۚ وَكُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَىٰ ۚ وَفَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِينَ عَلَى الْقَاعِدِينَ أَجْرًا عَظِيمًا

پس از اينكه مومنين ايمان آوردند و در مسير ايمان قرار گرفتند و اين حقيقت را پذيرفتند، چيزى كه بين آنها تفاوت فاحشى ايجاد مى كند، ميزان عمل آنهاست؛ عملى كه مايه و سرمايه ى زندگى آنها را به ميدان آزمايش مى برد؛ كسانى كه با مال و جان و وجودشان وارد تلاش و جهاد بيرونى و درونى مى شوند، در مقابل آنهايى كه قاعد هستند و بدون ضرر، زندگى مى كنند و ايمان به حقايق دارند اما اين ايمان سبب نمى شود كه بلند شوند و كوشش و تلاشى كنند كه به سرمايه هايشان خسارتى وارد كند!
قاعدين كسانى هستند كه در مسير ايمانشان، مسير زندگى روز مره شان، حالات و خصلتهاشان و آن چيزى كه دور قمرى آنها را تشكيل مى دهد، دست نخورده مى ماند!
ضرر تنها ضرر مادى نيست؛ ضرر يعنى در مسيرى كه انسان مى رود، شامل عادات، خصلتها، زندگى روزمره... تغييرى حاصل نشود.
مجاهدين كسانى هستند كه از مال و جانشان مايه مى گذارند و درونشان را تغيير مى دهند و براى تغييرات درونى، زندگى بيرونى و داشته هايشان در درون و بيرون خود را به تغييراتى وا مى دارند، و چه بسا اين تغييرات برايشان سختيها يا خسارتهايى ايجاد كنند. در مقابل كسانيكه قاعد هستند؛ دست به خصلت هايشان، تركيب زندگيشان ... نمى زنند، در حاليكه ايمان دارند. اينها با كسانى كه برپا مى خيزند و زندگيشان را فداى رسيدن به مراتب بالاترى مى كنند، اختلاف فاحشى دارند.
گرچه خداوند وعده داده است كه به همه ى آنها خوبى و نيكى عطا كند؛ وَكُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَىٰ
اما آنهايى كه مجاهدين باموال و انفس هستند، بر قاعدين درجات برترى دارند و نتايجى برايشان حاصل مى شود كه براى ديگران نيست.
انسانيكه براى خلوت، حركت وجودى و تغييرات خود و براى آن چيزى كه فهميده است، مايه مى گذارد، حركت مى كند و تغييرى در درون و بيرون و خصلت ها و حالاتش مى دهد، به نتايجى عظيم (اجرا عظيما) مى رسد كه تفاوتى عظيم با ديگرانى ايجاد مى كند كه اين مايه را نگذاشتند.
اصل حركت انسان در درونش هست؛ اگر جهادى بيرونى براى فردى حاصل مى شود، زمانى ارزشمند است كه ناشى از حركت درونى باشد. با حركت جدى انسان، ولو اندك، نتايج بزرگى برايش حاصل مى شود. بعد از اينكه انسان شناخت پيدا كرد كه عامل تغيير و حركت و در مقابلش ايستادن چيست، و در زمره ى مومنين قرار گرفت، آنگاه به ميزانى كه عمل مى كند و اين شناخت را به كار مى گيرد، و در راه اين بكار گيرى، مايه هاى جدى ولو اندك مى گذارد، آثار بسيار عظيمى براى او حاصل مى شود در مقابل كسى كه در مرحله ايمان مانده است، ولى انگيزه برخواستن ندارد...