❇️ متون قدسى كه ما با آن سر و كار داريم، گاهى براى ما در نهايت استفاده است و گاهى هم كامل از آن بيگانه ايم؛ گاهى يك جمله، يك كلمه، يك حال و گاهى حتى يك نواى متن چنان در عمق وجودمان مى نشيند و وجودمان را به آتش مى كشد كه خودمان تعجب مى كنيم. زمانى متنهاى طولانى، حتى متنهايى كه از لحاظ عقلى براى نا كاملا روشن و واضح است، نه تنها برايمان نتيجه اى ندارد، بلكه در كمال بيگانگى نسبت بهش هستيم. ما چگونه بايد با اينهمه متون آسمانى و متنهاى قدسى زمينى؛ مانند برخى از اشعار مواجه شويم؟ چگونه بايد با آنها ارتباط انسانى برقرار كنيم؟ چرا گاهى يك شعر، يك غزل و يك ضرب المثل آنطور با زندگى ما عجين مى شود كه انگار از زبان ما سروده و گفته شده است؟
راه مواجهه را اگر بلد نباشيم، استفاده ى ما ضعيف و بلكه گاهى مضر خواهد بود و گاهى القاى از بيرون براى مواجهه با متنى قدسى، نتيجه ى معكوس خواهد داشت!
❇️ اگرچه كار علمى، قرآن پژوهى و تعليم و تعلم در مورد متون قدسى، مراجعه به كتب شرح و تفسير اين متون، ارزشمند و مهم و حياتى است، اما حقيقت متن قدسى فراتر از اين است.
جهان تعليم و تعلم و تفسير و پژوهش و هر چيزى از اين نوع، جهانى مجزاى از جهان انسانى است. حقيقت مواجهه با متن قدوسى بايد در دنياى انسانى باشد، دنياى زندگى انسان، دنيايى كه انسان در واقعيت در آن زيست مى كند. اينها مى توانند مكمل هم باشند اما بجاى هم نمى توانند بنشينند. بسيارى از كسانيكه تحت تاثير اين متن ها در تاريخ عرفا و بزرگان و زهاد بوده اند، در عالم اسلام و غير اسلام و در شرق و غرب، كسانى بوده اند كه از اين علوم بهره اى نداشته اند!
آنجاييكه "ستاره هايى درخشيدند و ماه مجلس شدند"، فراتر از اين بودند؛ كسانيكه از طريق آنها اين متون قدسى فراگير شده اند، كسانى هستند كه "به مكتب نرفته اند و خط ننوشته اند" .
دنياى انسانى فراتر از اين دنياست و ما مواجهه اى بايد بياموزيم كه در اين دنياى واقعى انسانى براى ما رخ مى دهد. از هر نوع متن قدسى كه بخواهيم استفاده كنيم، اگرچه تعليم و تعليم و مراجعه به كتب و ... براى ما ارزشمند است، اما حقيقت مراجهه براى ما بايد در عالم انسانى خويشتن صورت گيرد. چگونه؟
❇️در مواجهه با متن قدسى رها شدن از عالم ذهن و دنياى علمى و تحقيقاتى و متن پژوهى و كلاس و كتابخانه كار سختى نيست! انسان با تصميم و اراده مى تواند اين كار را در هنگام مواجهه، ديدن، استماع و قرائت متن انجام دهد. سخت تر، اين است كه ما دنياى قدسى براى خود ساختيم كه فراتر از اين جهانِ زندگى است و خدايى كه در آسمانهاست و كتابى كه از بالا نازل مى شود و به اين جهان زندگى القا مى شود و پيامبرى كه متفاوت از ماست و ما مجبوريم حرف او را گوش كنيم تا به جهان آخرت(جهانى غير از اين جهان) برسيم. همه ى اين توهماتى كه براى خود درست كرديم، ما را از واقعيت و عينيت متن قدسى كه از رگ گردن به ما نزديكتر است، دور مى اندازد لذا نمى توانيم به حقيقت امر و متن قدسى كه بديهى، نزديك و درخشنده مانند خورشيد است، دست پيدا كنيم. چون جهان قدسى اى فراتر از اين جهان مى سازيم، مجبوريم امر قدسى را هم جداى از اين زندگى مان و امر عينى بدانيم و بعد با فشار و تحميل به خود، القا كنيم. پس از اينكه گرفتار شديم و نتوانستيم با اين حقيقت ارتباط برقرار كنيم مجبوريم به دنبال پژوهش، خوانش، علم و تفسير برويم! اين رجوع، با رجوع حقيقى اختلاف دارد؛ حقيقت امر قدسى، حقيقت زندگى ماست. ما در همين جهانى كه هستيم، همانقدر كه رز برايمان روشن است، امرقدسى هم چنين است و متن قدسى مانند يك ضرب المثل روشن است؛ كه وقتى مى شنويم گويا از درونمان بلند شده است و غير از اين حقيقتى نيست. هر چيز غير از اين، تصنعى و غير واقعى است.
كافيست انسان از آن جهان قدسى كه براى خويشتن ساخته فاصله بگيرد و بعد همان طوريكه خواطر و مشغوليت هاى روزمره را كنار مى گذارد، اندكى در خود فرو رود و در محضر و سماى متن قدسى قرار گيرد تا حقيقت و بديهيت متن قدسى، از درونش جوشش كند؛ حقايق آن را مى بيند، همانطور كه با چشمانش مى نگرد!
شرط آن رها كردن قشرهايى است كه انديشه و اعتقادات ما را لرا گرفته اند، ولو اينكه حقيقت باشند! حقيقتى كه از درون ما مى جوشد همانيست كه در محضر امر قدسى برايمان مقدور است.
ما بايد با توجه به خود و كنار گذاشتن انديشه ها، خواطر، افكار و اعتقادات حتى حقايق، لحظه اى خود باشيم؛ همانطور كه يك عرب بيابانى در مواجهه ى با پيامبر و در شنيدن يك سوره ى كوچك چنين هست! همانطور كه بودا در مواجهه با حقايق زمان خود آنگونه بود و همانطور كه هر انسانى، عارفى، زاهدى با شنيدن يك شعر، كلام و حرف كوچك در چنين مقامى قرار مى گيرد، ما هم مى توانيم در همين حال واقع شويم و اين، با تمرين، استمرار، نظم و تقيد به توجه و مواجهه ى صحيح با متن قدسى بصورت مستمر و مداوم ممكن است. در اوايل كار، انسان به دليل انسى كه دارد؛ با تفكرات، القائات، تصنعات و دنياى ساختگى كه به نام دنياى قدسى، آخرت، خداى آسمان و متن قدسى كه از آسمان نازل شده و از درون ما نجوشيده و خدا و پيامبر و امام معصومى كه چونان روح با ما نيستند، و انسان بيرونى هستند. بدليل اين انس نمى توانيم براحتى مواجهه ى صحيح با امر قدسى داشته باشيم. تمرينهاى اندك، اما منظم و مستمر و وقت گذارى اندكى در روز، انسان را به اين مرحله مى رساند و ما قادر خواهيم شد كه از متن قدسى مطالبى درك كنيم كه پيش از اين برايمان مقدور نبوده است.
